Het oorspronkelijke doel bij het ontwerpen en noemen van deze bikepacking-route van Canada naar Mexico was om het landschap te vieren dat de Intermountain West kenmerkt, een landschap dat bestaat uit grote stukken openbaar land, grote gebieden met minimale menselijke ontwikkeling en een divers sociaal landschap.
We kozen Wild West Route als naam. Helaas legt Kaitlyn Boyle (Bikepacking Roots Coordinator) uit dat we de bedoelde connotatie hebben gemist. Het Wilde Westen in de context van de geschiedenis van de Verenigde Staten is bezaaid met een geschiedenis van geweld, gedwongen verwijdering, landdiefstal, kolonisatie en pogingen om het inheemse bestaan uit te wissen. We realiseren ons nu dat de naam Wild West Route niet bedoeld is om waardering voor het westerse landschap op te wekken. Het moedigt in feite achterwaartse vooruitgang aan bij het dekoloniseren van het Westen en het ongedaan maken van de inheemse uitroeiing.
Renee Hutchens, een lid van de Din (Navajo)-stam, nam contact met ons op en deelde haar visie op waarom de naam van deze route moest worden gewijzigd. Deze route was bedoeld om het land te ervaren door middel van bikepacking, zegt Hutchens. Koloniale woorden kunnen echter hun weg vinden naar de dagelijkse spraak en ons denken. Wild West-shows werden uitgevoerd in Noord-Amerika en Europa vanaf het einde van de 19e eeuw tot de 20e eeuw en dramatiseerden Indiase aanvallen op postkoetsen en hutten. Een van de meest populaire was Buffalo Bills Wild West Show, waar inheemse volkeren op het podium werden gezet om nepgevechten op te voeren, en het woeste Indiase personage werd populair terwijl het publiek toekeek. Deze en andere invloeden inspireerden westerse filmmakers om westerse films te maken die romantiseerden hoe het Westen werd gewonnen.
Hutchens langere, waardevolle en krachtige perspectief wordt hieronder gedeeld. We moedigen iedereen aan om de tijd te nemen om het te lezen en erover na te denken.
We verontschuldigen ons voor eventuele schadelijke gevolgen en trauma’s die de vroegere naam heeft veroorzaakt, zegt Boyle. Bikepacking Roots zal blijven zoeken naar de mening en input van inheemse volkeren terwijl we ons werk een naam geven en schrijven over landschappen en pleiten voor land in de toekomst.
De Western Wildlands Route is de nieuwe naam. Het is bedoeld om waardering voor het hele landschap van de Intermountain West aan te moedigen. Dit omvat de inheemse verhalen, volkeren, perspectieven en geschiedenissen die het verleden, het heden en de toekomst hebben gevormd van het land waarop we rijden. We moeten allemaal onthouden dat wilde plaatsen niet verstoken hoeven te zijn van inheemse volkeren die in harmonie met deze landen hebben geleefd en duizenden jaren als rentmeesters hebben gehandeld.
Renee Hutchens Biedt Een Inheems Perspectief Op Het Wilde Westen
Toen ik voor het eerst de naam las, de Wild West Route, werden mijn gedachten verdoofd terwijl ik pauzeerde. Het voelde alsof ik zo lang niet door deze pauze kon. Ik kon de zin of context waarin het was geschreven niet eens uitlezen. Het maakte niet uit waar het over ging. Daarom zijn woorden belangrijk. Bij het lezen van deze woorden voelde het alsof ik door een trauma heen probeerde te gaan bovenop een historisch trauma. Ik wist meteen dat het belangrijk was om mijn ervaring en perspectief onder de aandacht te brengen van de leiding van Bikepacking Roots. Ik herinner me dat ik zei, zoals de naam er nu uitziet, ik zal die route nooit rijden. In de tussentijd, terwijl ik het niet erg vond om de route te rijden, gingen anderen door met het rijden van de route. Omdat ik constant verhalen las over bikepackers op sociale media, getagd met #wildwestroute en verhalen in media, wist ik het. In deze verhalen Ik merkte een diepgeworteld koloniaal verhaal op. Deze verhalen versterken koloniale verhalen en marginaliseren inheemse volkeren.
Wild West-shows werden vanaf het einde van de 19e eeuw tot in de 20e eeuw in Noord-Amerika en Europa opgevoerd en dramatiseerde Indiase aanvallen op postkoetsen en hutten. Een van de meest populaire was Buffalo Bills Wild West Show, waar inheemse volkeren op het podium werden gezet om nepgevechten op te voeren, en het woeste Indiase personage werd populair terwijl het publiek toekeek. Deze shows, en verwante invloeden, inspireerden filmmakers om westerse films te maken die het verhaal over de overwinning van het Westen romantiseerden. De waarheid is dat het Westen werd gewonnen door geweld, gedwongen verwijdering en genocide tegen inheemse volkeren. Dit zijn de verhalen die in mijn hoofd speelden tijdens die lange pauze toen ik de woorden Wild West Route las. Ik was diep bedroefd toen ik zag dat een route met deze naam meer dan 100 mijl van mijn Navajo-thuisland doorkruiste.
Iets in mij wilde schreeuwen: stop met het versterken van koloniale verhalen over heilig land. Namen zijn niet altijd bedoeld om schade aan te richten. Deze route is gemaakt om je het land te laten ervaren door bikepacking. Op kolonialisme gewortelde woorden kunnen echter gemakkelijk onze dagelijkse taal binnensluipen en invloed hebben op hoe we denken. Om schade te voorkomen, moeten woorden en vooroordelen kritisch worden onderzocht en moeten inheemse volkeren opzettelijk worden betrokken of betrokken bij discussies. Het was duidelijk dat de Wild West Route iets teweegbracht dat veel dieper ging dan enkele pakkende woorden. Deze naam roept historisch trauma op, gedwongen culturele assimilatie en een erfeniskolonisatie die de inheemse volkeren probeerde te elimineren. In Monument Valley ben ik opgegroeid. Mijn opa en ik gingen vaak naar Monument Valley om mijn oma te bezoeken. Ik luisterde naar verhalen terwijl ze veel tapijten weefde. Ik realiseerde me al op jonge leeftijd hoeveel deze plek betekende voor mijn Din-mensen en onze cultuur. Mensen vragen me vaak, waar is dat? Ik doe mijn best om ze geografische referenties te geven en ze kijken me nog steeds verbaasd aan. Eindelijk vertel ik ze, weet je de plek die in al die westerse films verscheen? Meteen knikken ze met hun hoofd. Het doet me verdriet dat een mooie en machtige plek, zoals Monument Valley, is verengd tot een iconisch symbool voor de westerse cinema. Het is duidelijk hoe verhalen, zelfs Hollywood-verhalen, van invloed kunnen zijn op de manier waarop we ons verhouden tot en denken over het land en de inheemse volkeren van het land. ken je de plek die in al die westernfilms verscheen? Meteen knikken ze met hun hoofd. Het doet me verdriet dat een mooie en machtige plek, zoals Monument Valley, is verengd tot een iconisch symbool voor de westerse cinema. Het is duidelijk hoe verhalen, zelfs Hollywood-verhalen, van invloed kunnen zijn op de manier waarop we ons verhouden tot en denken over het land en de inheemse volkeren van het land. ken je de plek die in al die westernfilms verscheen? Meteen knikken ze met hun hoofd. Het doet me verdriet dat een mooie en machtige plek, zoals Monument Valley, is verengd tot een iconisch symbool voor de westerse cinema. Het is duidelijk hoe verhalen, zelfs Hollywood-verhalen, van invloed kunnen zijn op de manier waarop we ons verhouden tot en denken over het land en de inheemse volkeren van het land.
Namen voor routes zijn niet anders. Omdat woorden de kracht van verhalen creëren die onze relaties met iedereen, overal of altijd beïnvloeden, zijn ze net zo belangrijk. Ik wil de fietsindustrie uitdagen om het beter te doen en bewuster te zijn als het gaat om namen of woorden die worden gebruikt in routes, fietsevenementen, marketingslogans en producten. Woorden zijn krachtig omdat ze de uitwissing van inheemse volkeren kunnen voortzetten of de inclusiviteit van inheemse volkeren en hun ervaringen kunnen bevorderen. In het begin was ik er niet zeker van waar mijn gesprekken me naar de problematische naam van de Wilde Westenroute zouden leiden. Ze leidden echter tot productievere gesprekken en uiteindelijk tot de beslissing om de naam te veranderen.
Opmerking: reacties op dit bericht zijn uitgeschakeld omdat we geloven dat luisteren het belangrijkste is dat je nu kunt doen.
Verzenden
Houd het gesprek beschaafd, constructief en inclusief, anders wordt je opmerking verwijderd.
